ETORKINEN HEZKUNTZA EREDUA

Aurreko baten ere berba egin nuen etorkinen eta hauen hezkuntza ereduen aukeraketen ingurun, baina orangoan arazoari positiboki begiratu behar diogula transmititu nahi du, arazoa konpondu dezakegula alegia.

2004-2005 ikasturteko datuen arabera, Haur eta Lehen Hezkuntzan ikasten ari ziren etorkinen %82ek A ereduan ikasten zuten. Bigarren Hezkuntzan eta Batxilergoan, etorkinen %79,3 zeuden erdarazko hezkuntza ereduan.
Honekin ez da pentsatu behar euskararen arazoa etorkinen aukeragatik datorrela, baizik eta hizkuntzak berak bizi duen diglosia dela eta. Bestela jarrera hau guztiz xenofoboa izango litzateke.Ez duzue uste?

Argi dago etorkinak A ereduan matrikulatzea ez diola inolako mesederik egiten gure euskara den hizkuntzari, izan ere,honek eragin negatiboak ditu bai euskararengan eta baita euskal kulturan.
Profesional askok pentsatzen dute ezinbestekoa dela etorkinei Euskal Herriko hezkuntza ereduari buruz informazio zuzena ematea eta D eredura erakartseko estrategia egokiak erabili behar direla.

Beharbada etorkinei behar bezalako informazioa ematen badiegu, baliteke etorkinek hizkuntz eredu euskalduna aukeratzea. Zeren, pentsatzen dut gurasoei berdin zaiela eredu batean zein bestean matrikulatu, interesatzen zaiena umea eskolara joatea da. behar bezala informatu, animatu eta erakartzen baditugu, arazoa hau apurka-apurka konpontzen joan daitekeela ziur nago.

UN DEBATE SOCIAL QUE LLEVA AÑOS

ARTIKULU HAU INTERESGARRIA IRUDITU ZAIT, ZER DERITZOZUE?

Francia, camino a la prohibición del velo en las escuelas
PARIS

La polémica lleva años y no entiende de derechas o de izquierdas. En Francia, una comisión parlamentaria integrada por 31 legisladores se pronunció por unanimidad por una ley que prohíba llevar a la escuela pública cualquier signo religioso. La medida intenta dar fin a la polémica desatada en ese país por las alumnas musulmanas que se niegan a quitarse el velo islámico cuando están en clase.

El texto aprobado por la comisión presidida por el presidente de la Asamblea Nacional, Jean-Lois Debré, se pronuncia a favor de una normativa que prohíba "expresamente la exposición visible de cualquier signo de pertenencia religiosa o política en la escuela". "Los miembros de la comisión —sigue el texto— compartimos el mismo sentimiento de que la escuela que, hasta hace unos años, era un medio protegido, un santuario, ha devenido un lugar de expresión de tensiones y dificultades de nuestra sociedad: falta de respeto, violencia y proselitismo de todo tipo..."

Detrás del debate por el velo de las niñas está la definición de ámbito público y privado y del estatuto de igualdad para todos los ciudadanos. En un Estado laico, la religión queda reservada al espacio de la intimidad.

Quienes defienden su portación argumentan que es marca de identidad. En cambio, quienes están en contra aducen que atenta contra el principio de igualdad. Los más radicales sostienen que las familias que insisten en enviar a las chicas con el velo a la escuela son la avanzada de sectores militantes del integrismo, que buscan conquistar espacios en la sociedad civil francesa, como escribió para el diario El País el escritor peruano Mario Vargas Llosa.

En Francia, oficialmente habitan unos tres millones de musulmanes, aunque esas cifras no contemplan la enorme cantidad de inmigrantes clandestinos que allí viven.

El debate sobre el velo en Francia estalló al bies de la década del 80. El 27 de noviembre de 1989 el Consejo de Estado estableció que llevar signos religiosos "no es, en sí mismo, incompatible con el principio del laicismo", salvo si obstaculiza las actividades de enseñanza. Entonces, la decisión última quedó en manos de los directores de los colegios.

En 1994, una circular precisó la prohibición de exhibir "signos ostentosos", con el riesgo de la expulsión. En abril pasado, el ministro del Interior, Nicolas Sarkozy, recordó ante un auditorio islámico la obligación de llevar la cabeza descubierta en las fotos de los documentos de identidad. Ahora Francia se encamina hacia la prohibición del velo en las escuelas.

IRITZI BATZUK HAINBAT KULTUREN INGURUAN

Janzteko modu ezberdinak

Sarritan harrituta geratzen gara ikasle batzuen janzkerarekin: kamiseta labur eta estuak daramatzaten neskak, bisera kendu nahi ez
duten mutikoak, beloa daramatzaten neska musulmana...

Guzti hau dela eta egoera gogaikarriak sortzen dira horrelakoetan, baina horrelakoek ez dute liskarrik sortu behar, alderantziz,elkarrizketa piztu behar dute.

Era honetara pertsonen eta kulturen arteko hurbilketa handiagoa lortzen joateko.

Beloa esaterako. Beloa eramatea edo ez eramatea, pertsona bakoitzak eta, kasu honetan, emakume bakoitzak askatasunez erabaki ditzakeen kontuetako bat da; eta bere erabakia errespetatu behar da. Ulertzen da kultura guztietako emakumeek
amankomun daukaten balorea, bakoitzak nahi duen moduan jantzi ahal izatea da,
debekurik eta inposaketarik gabe.

HEZIKETAN ARRAZISMOA GAINDITZEA

ARRAZAKERIA HEZKUNTZAN?

Gaur egun, ez dago -teoria mailan, behintzat- arrazakeriaren alde agertzen
denik, edo heziketan proposamen arrazistak argi bultzatzen dituenik. Praktikan,
ordea, hainbat kolektibo baztertzen edo alde batera uzten dituzten ekintzak
zabaldu eta defendatzen dira, baina ez dira jokabide arrazistatzat hartzen.
Honen kasuan, gakoa ez da arrazen arteko ezberdintasuna, etnia edo kulturen arteko ezberdintasuna eta lurraldetasuna baizik.

Esaterako:

Ikastetxeak ghettotzat hartzen direnean

Ikastetxe batean "ikasle etorkin asko" daudenean, suposatutzat ematen da oso
zaila -ezinezkoa ez esateagatik- dela hezkuntza-kalitate on bat ematea.
Planteamendu oker hori dela medio, arazoaren jatorria ikaslegoan eta bere
ezaugarrietan kokatzen da.

- Ikasle etorkinak "arazo" bat direla pentsatzean, itxaropen baxuak sortzen dira,
eta horiek lehenengo oztopoak dira eskolan arrakasta izateko. Ikasleen ideia
negatibo batetik abiatzea, bere zailtasunak ahalmenak baino gehiago kontutan
izatea, itxaropen altuak izateko eta transmititzeko eragozpena da. Eta
itxaropen horiek ezinbestekoak dira ikastaldian.

- Ikasleak banatzea eta ikasleei zein ikastetxetara joan behar duten esatea,
ikastetxea hautatzeko eskubideak murriztea da, bertako populazioak dituen
eskubideekin konparatuta.

- Banaketa asimilazioaren aldeko estrategia da, eta planteatu egiten da ikasleen
identitateak, ezaugarriak, interesak eta beharrak kontutan izan gabe.

BESTE KULTURETARA GERTURATZEN

BERRI ON BAT

Interneten begira honako berri hau aurkitu dut. Berri hau DIARIO VASCO egunkarian ateratakoa da.

Pubilkatzeko artikulu oso interesgarria iruditu zait, horrela ea halako jarduerak gehiago bultzatzen diren.

Benetan ideai zoragarria.

"Atzerritar euskaldunak beraien jatorrizko herrialdetako platerak prestatzen"
Diario Vasco, 2008-10-01

DV. ‘Gure Saltsan’, Zarauzko Udalak, Eusko Jaurlaritzaren Immigrazio Zuzendaritzaren laguntzaz, Erlo Telebistarekin ekoiztu duen telebista saioa da.
Bertan atzerritar euskaldunak ageri dira beraien jatorrizko herrialdeetako platerak prestatzen. Horiei buruzko xehetasunak emateaz gain beraien migrazio prozesuaz mintzo dira euskaraz: etorrera, egokitzapen prozesua, euskararen ikasketa, nola hartzen ditugun euskaldunok kanpotik etorritakoak, beraien herrialdeekiko ezberdintasunak eta ezaugarri kulturalak. Hau da, gurean tradizio handia duen sukaldaritza erabiliko da inmigrazioaren irudi normalizatua zabaltzeko.
Saioak Aiala Sukaldaritza Eskolan grabatu dira, eta batez beste ordu erdiko iraupena daukate. Guztira 15 saio grabatu dira 9 gonbidaturekin (hiru marokoar, argeliar bat, mexikar bat, argentinar bat, bi ekuadortar eta errumaniar bat).

Beste kulturetara gerturatzeko aukera bikaina.

ETORKINAK ETA JARDUERAK

HAURREKIN LANTZEKO JOKO POSIBLE BAT

Aurrekoan etorkinekin lehenengo egunetan lantzeko jarduera bat publikatu nuen. Jaso dudan komentario batek esaten zuen jokuen ideia hori interresgarri iruditu zitzaiola eta halako jarduerak gehiago bultzatu behar direla umeek elkar errespetatzen ikas dezaten bazterketak alde batera utziz.

Komentario hura kontuan izanik, beste joku bat publikatzea bururatu zait, ziur nagoelako askok jokuen ideia hau interesgarri ikusten dute

Beraz, hona hemen haurrekin ikasgelan landu dezakegun beste jarduera edo joku posible bat.

Joku honen izena Tanzani Erraldoiaren etxea da.

Niri joku potil eta egokia ela iruditu zait, ziur nago haurrekin praktikan jartzean arrakasta izango duela.

TANZANIA
Erraldoiaren etxea

Adina: 6-10 urte.

Iraupena: 10 minutu.

Antolaketa: biribilean zutik

Materiala: ez da materialik behar.

Azalpena:

Parte-hartzaile guztien artean bat aukeratuko da, jokoa zuzentzeko. Gainerako jokalariek 4-6 laguneko taldeak osatuko dituzte. Talde bakoitzak jokalekuaren ertz bat aukeratuko du, eta harantz joan beharko dute, jokoak iraun bitartean. Jokalari guztiek elkarri helduko diote eskuetatik eta, zuzendariaren inguruan biribil bat osatuz, hau abestuko diote: "zoaz erraldoiaren etxera eta esaguzu ikusten duzuna". Orduan, animatzaileak gauza edo animalia baten izena esango du, "suge bat ikusi dut", adibidez, eta jokalariak aukeratu diren ertzetara joango dira taldeka, suge bat irudikatzeko. Animatzaileak beste jokalari bat aukeratuko du, haren funtzioak betetzeko, antzezpena ondoen egin duen taldetik hartuta.